Van de bergen naar de meren naar de woestijn
Door: Vera
Blijf op de hoogte en volg Vera
20 November 2010 | India, Jodhpur
Namaste
Op muziek van Queen Skik Ok Go en Scissor Sisters gisteravond Jodhpur binnengereden na 8 uur drive. In die acht uur 300 honderd km afgelegd. Van camel fair in Puskkar en de bergen van Jaipur zijn we afgedaald via de meren van Udaipur naar de woestijn: Jodhpur.
Vier totaal verschillende steden en mensen. De kleuren zijn veranderd: niet alleen in het landschap maar ook in de kleren van de mensen. Neonroze is de modehit in Rajasthan :)
Pushkar fair: een kleine stad dat 1x per jaar uitgroeit tot een grote stad omdat iedereen aankomt om zijn paarden camelen en koeien te verkopen. Ook vinden er wedstrijden plaats. Zag op tv dat er bij 1 wedstrijd wat strijd was over wie nu de echte winnaar was. Er waren wel wat Westerse toeristen maar vooral Indiers wat de sfeer er alleen maar leuker op maakt. Mooie runderen en paarden gezien en vooral trotse mannen met tulbanden in geel roze. Noem het maar op. De eerste stip op het voorhoofd is verdiend met een ritueel aan de ghat (meer waar ritueel wordt gebaad). Voor geluk en gezondheid. En dat laatste heb ik wel nodig. Sinds het begin van de vakantie last van de rug en zo veel dat ik scheef loop. In Udaipur dokter op bezoek gehad die me naar het ziekenhuis wilde sturen voor een mri maar dat vond ik niet nodig dus heb medicijnen gekregen. Werken voldoende om de dagen vol te houden.
Maar terug... na Pushkar door naar Udaipur. Een schitterende stad met drie meren en een klein centrum waar alleen toektoeks en brommers rijden. Een vrije dag zonder excursies dus Willeke en ik hebben het City Palace bekeken en uitgevlucht vanwege alle groepen toeristen met gidsen en vandaar een goede shoppingtrip gemaakt met als hoogtepunt een lunch van brownie en cappuchino bij cafe Edelweiss. Een Duits cafe gerund door Indiase mensen. Bijzonder maar wel lekker. S avonds een hoogtepunt van de vakantie beleefd: een kookdemonstratie bij een Indiase familie. We werden opgehaald met toektoek en naar de buitenwijken gebracht. Zag de de krantenkop al voor me: vier Nederlandse toeristen vermoord op weg naar cooking class :)
Aangekomen bij het huis werden we welkom geheten. Na een rondleiding werden we de slaapkamer binnengeleid waar we plaats moesten nemen op het bed. We zijn: Ireen Gijsje Willeke en ik. De gehele fmailie woont in he huis dus de slaapkamer was de enige plek. Gezeten op het bed onder hulp van zijn vrouw hebben we geleerd hoe we naan; chapati; pakoda en andere heerlijke gerechten moeten klaarmaken. Ruim twee uur lang hebben wij aan zn lippen gehangen. Onze kookleraar bleek de kampioen van Rajasthan te zijn in het zwemmen!
Gisteren zijn we vanuit Udaipur vertrokken naar Jodhpur. De stad waar nu het prinselijk huwelijk plaats vindt van de enige zoon van de Maherena. In Rajasthan heet de Marhadje Maherena. Prins Charles schijnt er ook te zijn voor deze 7-daagse huwelijksfeest. Je moet toch wat als prins! Jodhpur staat bekend om zijn blauwe huizen. Vroeger alleen bestemd voor Brahmanen maar nu mag iedereen het gebruiken want het zou minder muggen aantrekken maar geloof me dat is niet het geval. De stad is tevens de woonplaats van onze Indiase gids en toerleider Mahendra. Ik weet niet hoe ik hem moet vertellen dat ik het een verschrikkelijke stad vindt. Ondanks het mooie fort wat ik vanochtend heb bezocht; uittorend boven de stad. En een heerlijk restaurant waar ze franse frietjes hebben :). Voor de rest is het druk druk druk en vies.
De weg van Udaipur naar Jodhpur was geweldig. Van de meren via de bergen en een schitterende Naintempel; niet te verwarren met naan-brood; zijn we dus bij de woestijn. Jodhpur is de toegangspoort naar de woestijn. Ik heb in de bus mn ogen uitgekeken. In de vlakte zie je opeens drie felgekleurde stipjes: mensen verschijnen die boodschappen hebben gedaan of water hebben gehaald of de geiten/ koeien hoeden. Het is zo mooi!
Kortom het is een reis van uitersten met een hoog reistempo en vooral dunnen matrassen :( maar elke dag zijn er zoveel indrukken dat ik tijd en data vergeet.
Morgen vertrekken we naar Bikaner; in de woestijn. Ben benieuwd!
Veel lfs veer
Op muziek van Queen Skik Ok Go en Scissor Sisters gisteravond Jodhpur binnengereden na 8 uur drive. In die acht uur 300 honderd km afgelegd. Van camel fair in Puskkar en de bergen van Jaipur zijn we afgedaald via de meren van Udaipur naar de woestijn: Jodhpur.
Vier totaal verschillende steden en mensen. De kleuren zijn veranderd: niet alleen in het landschap maar ook in de kleren van de mensen. Neonroze is de modehit in Rajasthan :)
Pushkar fair: een kleine stad dat 1x per jaar uitgroeit tot een grote stad omdat iedereen aankomt om zijn paarden camelen en koeien te verkopen. Ook vinden er wedstrijden plaats. Zag op tv dat er bij 1 wedstrijd wat strijd was over wie nu de echte winnaar was. Er waren wel wat Westerse toeristen maar vooral Indiers wat de sfeer er alleen maar leuker op maakt. Mooie runderen en paarden gezien en vooral trotse mannen met tulbanden in geel roze. Noem het maar op. De eerste stip op het voorhoofd is verdiend met een ritueel aan de ghat (meer waar ritueel wordt gebaad). Voor geluk en gezondheid. En dat laatste heb ik wel nodig. Sinds het begin van de vakantie last van de rug en zo veel dat ik scheef loop. In Udaipur dokter op bezoek gehad die me naar het ziekenhuis wilde sturen voor een mri maar dat vond ik niet nodig dus heb medicijnen gekregen. Werken voldoende om de dagen vol te houden.
Maar terug... na Pushkar door naar Udaipur. Een schitterende stad met drie meren en een klein centrum waar alleen toektoeks en brommers rijden. Een vrije dag zonder excursies dus Willeke en ik hebben het City Palace bekeken en uitgevlucht vanwege alle groepen toeristen met gidsen en vandaar een goede shoppingtrip gemaakt met als hoogtepunt een lunch van brownie en cappuchino bij cafe Edelweiss. Een Duits cafe gerund door Indiase mensen. Bijzonder maar wel lekker. S avonds een hoogtepunt van de vakantie beleefd: een kookdemonstratie bij een Indiase familie. We werden opgehaald met toektoek en naar de buitenwijken gebracht. Zag de de krantenkop al voor me: vier Nederlandse toeristen vermoord op weg naar cooking class :)
Aangekomen bij het huis werden we welkom geheten. Na een rondleiding werden we de slaapkamer binnengeleid waar we plaats moesten nemen op het bed. We zijn: Ireen Gijsje Willeke en ik. De gehele fmailie woont in he huis dus de slaapkamer was de enige plek. Gezeten op het bed onder hulp van zijn vrouw hebben we geleerd hoe we naan; chapati; pakoda en andere heerlijke gerechten moeten klaarmaken. Ruim twee uur lang hebben wij aan zn lippen gehangen. Onze kookleraar bleek de kampioen van Rajasthan te zijn in het zwemmen!
Gisteren zijn we vanuit Udaipur vertrokken naar Jodhpur. De stad waar nu het prinselijk huwelijk plaats vindt van de enige zoon van de Maherena. In Rajasthan heet de Marhadje Maherena. Prins Charles schijnt er ook te zijn voor deze 7-daagse huwelijksfeest. Je moet toch wat als prins! Jodhpur staat bekend om zijn blauwe huizen. Vroeger alleen bestemd voor Brahmanen maar nu mag iedereen het gebruiken want het zou minder muggen aantrekken maar geloof me dat is niet het geval. De stad is tevens de woonplaats van onze Indiase gids en toerleider Mahendra. Ik weet niet hoe ik hem moet vertellen dat ik het een verschrikkelijke stad vindt. Ondanks het mooie fort wat ik vanochtend heb bezocht; uittorend boven de stad. En een heerlijk restaurant waar ze franse frietjes hebben :). Voor de rest is het druk druk druk en vies.
De weg van Udaipur naar Jodhpur was geweldig. Van de meren via de bergen en een schitterende Naintempel; niet te verwarren met naan-brood; zijn we dus bij de woestijn. Jodhpur is de toegangspoort naar de woestijn. Ik heb in de bus mn ogen uitgekeken. In de vlakte zie je opeens drie felgekleurde stipjes: mensen verschijnen die boodschappen hebben gedaan of water hebben gehaald of de geiten/ koeien hoeden. Het is zo mooi!
Kortom het is een reis van uitersten met een hoog reistempo en vooral dunnen matrassen :( maar elke dag zijn er zoveel indrukken dat ik tijd en data vergeet.
Morgen vertrekken we naar Bikaner; in de woestijn. Ben benieuwd!
Veel lfs veer
-
20 November 2010 - 14:35
Mariola:
Hallo Vera,
Weer met plezier heb ik jouw verhaal gelezen.
Fantastisch dat alles goed en naar jouw zin is.
Ik wens je nog veel vermaak,
Liefs,
Mariola.
-
20 November 2010 - 15:25
Marian:
Waanzinnige reis, wat een indrukken echt fantastisch! Wel enorm vervelend j rug! Geniet nog! -
20 November 2010 - 16:33
Pa En Ma:
Hallo lieve Vera,
We hebben weer met heel veel plezier jouw reisverslag gelezen, het moet er volgens jouw beschrijving heel mooi, kleurrijk en afwisselend zijn.
Gelukkig dat het weer wat beter gaat met de rug.
Nog een paar fijne dagen gewenst en geniet van de bijzondere ervaringen.
veel liefs en kusjes pa en ma -
20 November 2010 - 17:19
Dorien:
ha veer
ik hoop dat het wat beter gaat met je rug.ik ben nu toch wel benieuwd naar je foto,s. ik ga ze donderdag avond meteen bekijken!! hier alles goed presentatie en de rest klaar. geniet van je laatste dagen daar en ik zie je donderdag
leifs dorien -
21 November 2010 - 16:10
Wiebe En Netty:
Wat kun jij gezellig schrijven zeg,maar dat wisten we al wel want je kan ook gezellig babbelen.nou meid geniet nog maar even het is bijna al weer over ,het allerbeste met je rug en tot op het feest groetjes van ons xx w en n -
22 November 2010 - 09:40
Esther:
Lieve Veer,
Wat een drukte, maar wel mooi allemaal :) en dan toch eindelijk die stip gekregen. Luister je wel naar je lichaam? want die tempel moet nog mee naar huis ;)
Nog heel veel plezier deze dagen.
Liefs,
Esther -
22 November 2010 - 16:49
Eva De Peva:
Chica! Hoe is het? Hoe je het nog allemaal vol met je rug? De reis klinkt wel ge-wel-dig!! je snapt dat we hier in het donkere Nederland met een groen oog je verhalen lezen. Alhowel, ik mag niet klagen: drie dagen Spanje was ook een cadeautje om mee te maken! Geniet en take care. XEva -
23 November 2010 - 12:00
Margot:
Ha Veer,
Had de vorige verhalen ook gelezen. En nu... zoon slaapt, ik type :)
Wat vervelend dat je rug zo veel last geeft. Als het al vast zat in NL helpt het reizen en het slapen op matjes inderdaad niet. Aan de andere kant zul je voldoende afleiding krijgen om er het ook vaak even te vergeten.
Geniet nog van alle indrukken die je de komende dagen nog opdoet.
En de mentale voorbereiding, op de verwachte sneeuw en de eerste wedstrijden op natuurijs, pas tijdens de terugvlucht inzetten. (brrr)
Lfs Margot -
23 November 2010 - 23:33
Dick Carlier:
Geniet nog zolang je kan, mooi of lelijk toch wel bijzonder al die kleuren en uitersten. Je verhaal brengt veel over :)
Travel on and enjoy.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
